Ethiopia should “allow journalists to do their jobs” — Africa Times Editorial

Two journalists have been arrested by the government in Ethiopia as deadly demonstrations continue in the Oromia region. The Committee to Protect Journalists (CPJ), an independent nonprofit organization promoting press freedoms, on Sunday released a statement calling “on authorities in Ethiopia to release the editor-in-chief of Negere Ethiopia online newspaper, Getachew Shiferaw, who was arrested on Friday”.

Getachew Shiferaw

Shiferaw’s arrest on Christmas day comes after the arrest of Fikadu Mirkana, a news anchor for the state-run Oromia Radio and TV broadcaster. Mirkana was taken into custody from his home in Addis Ababa on December 19.

Sue Valentine, CPJ’s Africa Program Coordinator, said, “Ethiopia prides itself on development, but economic growth is a hollow achievement if the public does not enjoy fundamental human rights such as the right to receive and share information and divergent viewpoints.

“Authorities should immediately release Getachew Shiferaw, drop all charges against him, and allow journalists to do their jobs.”

After police were given permission to hold Shiferaw for 28 days when he appeared in court on Saturday, reports have suggested that he is likely to be charged under Ethiopia’s Anti-Terrorism Proclamation. Police suspect the journalist of inciting violence by using social media as well as recruiting for the opposition party, Genbot 7, reported the online publication Negere Ethiopia.

Ethiopia’s 2009 anti-terrorism law has come under much international criticism as it is seen to prevent the freedom of the press. It criminalises any who are considered by the government to provide “expertise or moral support” for a terrorist act or organisation. Many have suggested that the proclamation enables the government to “criminalize independent political coverage and infringe on press freedom as guaranteed by the Ethiopian Constitution.”

The government, on December 24, has also ordered five members of the Zone 9 blog to appear in court on December 30 after they were acquitted of terrorism charges back in October. Soleyana, one of the five bloggers, told CPJ that the prosecution is appealing their acquittal.

In the midst of criticisms over the lack of press freedoms in the country the government continues to crack down on protestors.

The protests started when students began resisting the government’s idea to expand the capital’s administrative control into the Oromia region. The region spans across the country and houses a third of the Ethiopian population. Whilst to begin with the protests were sparked by students they have been joined by farmers and other residents from the area.  At least 87 protesters have been killed thus far however accounts of how many have died vary.

The ruling party which has been in power since 1991 has been accused of suppressing dissent in the past. “Authorities use arbitrary arrests and politically motivated prosecutions to silence journalists, bloggers, protesters, and perceived supporters of opposition political parties,” Human Rights Watch reported.

Revolt in an African Stasi State

For years Ethiopia has crushed anyone who opposes its development plan. Now an ethnic uprising threatens to crash the country’s high-flying economy.

Ethiopia is hailed as one of the fastest-growing economies in the world. For the last decade, the East African nation has averaged around 10 percent annual GDP growth, far outpacing most of its neighbors on the continent. It recently launched a new light-rail system in the capital of Addis Ababa, the first of its kind in Africa, and the government is aggressively pushing several Chinese-funded hydroelectric and infrastructure projects to reduce agricultural dependence and accelerate manufacturing growth. Many experts — including those at the African Development Bank — expect the country’s upward trajectory to continue in 2016.

But despite the outward veneer of progress, all is not well in Africa’s second-most populous nation. Weeks of student protests have roiled the Oromia region, which is home to the Oromo, the country’s largest ethnic group and among its most marginalized. More than 80 people have been killed in a violent crackdown by security forces, according to opposition parties. Coupled with a devastating drought that will leave an estimated 20.3 million people in need of urgent assistance by January of next year, the mounting public discontent in Oromia offers the latest warning signal that the same top-down social and economic model that has powered Ethiopia’s rise could ultimately bring it crashing down.

Unlike most of its economic peers on the continent, Ethiopia follows a stringent growth model known as the “developmental state.” This model borrows heavily from the so-called Asian Tigers, whose state intervention in macroeconomic planning led to impressive economic growth in East Asia in the 1970s. Ethiopia’s late Prime Minister Meles Zenawi, the chief architect of the “developmental state” and the driving force behind its initial implementation, defended the decision to ditch the neoliberal paradigm in 2007: “[D]eveloping countries face formidable market failures and institutional inadequacies which create vicious circles and poverty traps, which can adequately be addressed only by an activist state,” he wrote.

But under Meles, the “activist state” became a euphemism for state repression — albeit under the guise of development. The ongoing protests in Oromia reflect growing public dissatisfaction with this experiment, as well as outrage over the routine and callous brutality demonstrated by the country’s security forces.

Until recently, many international observers — no doubt influenced by effective Ethiopian propaganda — assumed that the country’s development strategy was working just fine. As a result, donor countries eager for an aid success story — most notably, the United States — have largely ignored mounting concerns about the narrowing of democratic space and the unequal distribution of growth benefits. But such illusions have been shattered over the past month as the public protests in Oromia have burgeoned, creating the most significant challenge to the ruling Ethiopian People’s Revolutionary Democratic Front (EPRDF) since it came to power in 1991.

Oromia is the largest of Ethiopia’s nine ethnolinguistic-based states, and it is no stranger to state-driven violence. The Oromo, who represent around 40 percent of the country’s 100 million people, have long suffered the brunt of the central government’s repression. The Tigrayan People’s Liberation Front (TPLF), the kingmaker in the loose EPRDF coalition, dominates the central government. TPLF leaders and their coterie control key government institutions, the military, and much of the economy, a fact deeply resented by the Oromo and other oppressed groups throughout the country.

In theory, Ethiopia is a federation based on decentralized ethno-national representation. But the EPRDF’s top-down approach to development — and its refusal to fully implement the ethno-federalist system laid out in its constitution — has contributed to the growing estrangement of a number of minority groups from the capital. The Oromo experience is a case in point: Time and again, Addis Ababa has responded to the group’s calls for greater autonomy with disinterest and, at times, brute force.

Oromo protests have become something of a ritual over the past decade, as have the government’s heavy-handed responses to them. In April and May of last year, for instance, security forces fired live ammunition at protesters in order to suppress a popular uprising against government encroachment on Oromo lands. Activists estimate that there are at least 20,000 Oromo political prisoners in Ethiopia today, meaning that roughly one out of every 1,400 Oromo nationals is currently in jail. According to Amnesty International, at least 5,000 Oromos were arrested solely based on their actual or suspected opposition to the government between 2011 and 2014.

Unsurprisingly, EPRDF leaders in Addis Ababa have blamed the latest unrest in Oromia on what they deem anti-development forces. (Communications Minister Getachew Reda went as far as to refer to protesters as “demonic” and “terrorists.”) This refrain has been employed often to violate constitutionally protected civil liberties and justify the use of disproportionate force against perceived domestic opponents. On Dec. 17, Prime Minister Hailemariam Desalegn signaled his intention to continue the crackdown on demonstrators, threatening to use “merciless action” to disperse future crowds.

The current round of Oromo protests began on Nov. 12, when local students in Ginchi, a rural area 50 miles west of the capital, took to the streets to oppose a draft “master plan,” introduced by the central government, which aims to expand its administrative control over Oromia. Since then, the demands of the protesters have expanded to include calls for self-rule, more equitable development, and respect for the country’s ethnic-based federalist system, which in theory preserves the autonomy of regions like Oromia.

In essence, the protests have evolved into a full-scale revolt against Ethiopia’s highly centralized one-party state, which has closed off political space to the opposition, to religious groups, and to civil society. Not even individual households can escape the prying eyes of state authorities. In Oromia and a number of other regions, the government enforces a special hierarchical system of party informants, known as gott and garee, to monitor the everyday activities of Ethiopian citizens. This deeply ingrained spy network consists of one government informant for every five citizens.

Draconian national security laws have also become a cornerstone of the EPRDF’s efforts to keep citizens in check. For example, the 2009 Anti-Terrorism Proclamation includes overly vague language on the government’s powers of arrest, search, and seizure; allows courts to consider evidence obtained under torture; and enables authorities to detain citizens without charge for up to four months. Another key feature of this law defines terrorism as simply intending to “influence the government.”

Despite this track record of oppression, Ethiopia remains a veritable darling of the West. Nowhere is this more evident than in Washington, D.C., where Ethiopian autocrats have long been lauded, praised, eulogized, and rewarded with billions of dollars in foreign and development aid — of which less than 1 percent is currently allocated for human rights and democracy-related programming.

The capstone to Washington’s love fest with the EPRDF regime came in July, when President Barack Obama became the first sitting U.S. president to visit Ethiopia. While there, Obama twice referred to the one-party government as “democratically elected,” a darkly comedic remark that came barely two months after the EPRDF claimed all 547 parliamentary seats in a national election.

The United States does occasionally raise human rights concerns and acknowledge the shrinking democratic space in Ethiopia. In a Dec. 18 statement responding to the latest crackdown in Oromia, for instance, the State Department called for “dialogue” while expressing “condolences to the families of those who have lost their lives.” But given Washington’s preoccupation with Islamic terrorism in the Horn of Africa, and its view that Ethiopia is a stable bulwark against extremism, it has routinely stopped short of condemnation. Leaders in Washington have also declined to apply any meaningful pressure on the regime to reform, conveniently forgetting that it has half a billion dollars in annual aid to use as potential leverage.

It is clear that the majority of Oromo people, like most other oppressed groups in Ethiopia, are fed up with the EPRDF’s growing repression and its highly intrusive model of governance. Young people, especially, lack avenues to air their grievances, not to mention the basic democratic rights with which to demand a genuine platform to be heard. Instead of addressing their valid interests and concerns, Ethiopian authorities continue to respond with violence after their attempts to indoctrinate the youth fall short.

This cycle of violence will continue to tear at the fabric of Ethiopian society until the EPRDF regime allows genuine federalism to take root, thereby opening up the political environment and involving all of the country’s shareholders in the development process. The ongoing heavy-handed response to widespread discontent has already engendered a heightened ethnic self-awareness among Ethiopians and has contributed to a resurgent Oromo nationalism that is just now beginning to flex its collective muscle. Addressing the widening democratic deficit, as well as the country’s long-simmering ethnic grievances, remains the only sure way to safeguard Ethiopia’s stability and to sustain its recent economic trajectory.

Source: Foreign Policy

አሞራው ማን ነው?

ይህን የጀግና ስም ጠቅሼ ክታቤን ስከትብ በደደቢቶቹ ሹመኞች የግል መገኛ( መገናኛ አይደለማ) የቴሌቪዥን ጣቢያቸው አንድ ሰሞን ኢሳትን ሳይቀር እስኪያደናግር ድረስ ነጋሪት ተጎሽሞለት፤ መለከት ተነፍቶለት እና በፉቹሪዝም ፍልስፍና ቀመር አዲስ ገጸ -ባህሪ ተቀርፆለት በአየር ላይ ስለተንቆለጳጰሰው የወያኔ ምርኮኛ አይደለም፤ ምን ማለቴ ነው የስም መደለዥያ ስለሆነው ውልንፍጥ የወያኔ ታሪክ ሳይሆን ስለእውነተኛው አሞራው ነው። አሞራው ውብነህ ተሰማ(ራስ)!።

ነውጠኞቹ የዘመኑ ገዥዎቻችን በዘመን መካከል ከተዘገቡ መንግስቶቻችን ጋር ማወዳደር ቂል ያሰኛል። አነሳሳቸው ፤ አካሄዳቸው እና አደራረሳቸው( ?) ዘውጉ ሌላ ነውና ። እነርሱ በጭካኔያቸውና በውሸታቸው ፋሽዝምንም አፓርታይድንም ሲልቅም ዲያብሎስን ያስናቁ የሴዖል ጀግኖች ናቸውና ከማን ጋር እናመሳስላቸው?። እንደእኔ እምነት የክፋታቸውን ከፍታ እና ጥልቀት ሰውኛው ቋንቋ ሊገልጠው አቅም ያጥረዋል። ለዚህ ጽሁፌ ማጣቀሻ ይሆነኝ ዘንድ ግን አንድ ወቅት የጣሊያንን ህዝብ በአውሎ እንደተመታች ጀልባ ያናወጠውን የፉቹሪዝምን ዕንቅስቃሴ ላነሳው ወደድኩ።

ፉቹሪዝም በጣሊያናዊው ፊሊፖ ቶማሶ ማሪያንቲ ( Filipo Thomaso Marinetti) የተጀመረ የነውጥ ጽንሰ-ሃሳብ ሲሆን ትርጉሙም “ዘመቻ ጥፋት በታሪክ እና በባህል ላይ” ማለት ነው (ትርጉም የራሴ)። ማሪያንቲ ዕንቅስቃሴውን ያዳቀለው አናርኪዝምንና ፋሽዝምን አዋስቦ ነው። ማኒፌስቶው የሚያተኩረውም ነባር ባህል፤ ታሪክ እና ዕውቀቶችን እንዳይመለሱ አድርጎ መናድ ላይ ነው። ምሳሌ መፃሕፍት ቤት፤ ሙዚየሞች፤ የዕውቀት ተቋማት ሁሉ አያስፈልጉም በሚል የተጠናገረ አስተምህሮ የታጨቀ ግሳንግስ ነው። የጣሊያን ህዝብ በነውጠኞቹና በዱሩጌዎቹ በደረሰበት ናዳ ታሪኩና ባህሉ ፊቱ ላይ ሲፈረካከሱ ሲመለከት ለጊዜው ምንም ማድረግ እንኳን ባይችልም “ጊዜ የሰጠው ቅል ደንጋይ ይሰብራል እንዲሉ” ሁሉም ግን በደረሰበት ሃዘን ብሶቱን እንደፍም እሳት በየቤቱ ይዞት ተቀምጧል።

ነውጠኞቹ አንዳንድ በህዝቡ ልብ ውስጥ አልፋቅ ብለው ያስቸገሯቸውን ሃገራዊ ዕሴቶች ውልንፍጥ ምስሎችን በማቆም የማይሽረውን ይልቁንም የሚያመረቅዘውን የህዝቡን ቁስል ለማከክ ሞካክረዋል። እንደኛው የባንዴራ ቀን እንዲሁም ለዚህ ጽሁፌ መነሻ የሆነኝን የአሞራው ማንነትን እንደምሳሌነት ይጠቅሷል። የፉቹሪዝምን ማኒፌስቶ ከተጠቀሙበት መሃከል ሂትለርና ስታሊን ዋነኞቹ ሲሆኑ የሞሶሎኒ የስልጣን ዘመኑ መሰረትም ይሄው ማኒፌስቶ ነበር። የእኛዎቹም ምስኪኖች በአቅም ድንክዬነት ምክኒያት በአናታቸው ላይ ዘጭ ያለውን እንግዳ እና ሽብልቅ ነገር እየጓጎጡ የመጠጡትን መርዛማ ውሃ ዛሬ ህዝቡ ላይ ሲይስመልሱት ብናይ ልንደነቅ አይገባም አቅማቸው እዚህ ላይ ነዋ ተሸክሞ ካወጣቸው ህዝብ ላይ መጨፈር!። የእንቅስቃሴው የጥፋት ምዕራፍ አኃዙ ሰፊ በመሆኑ በዚሁ ልዝጋውና የባለ ታሪኩን የአሞራውን ታሪክ በማሪያንቲ ያልሰከነ ዛር ተለክፈው ወደ ደለዙበት! ዋናው ሃሳቤ ልመለስ።

ጀግናው ራስ ውብነህ ተሰማ በጎንደር ክ/ሃገር በወገራ አውራጃ ቆላ መረባ በ1884 ተወልደው በአካባቢው ባህልና እምነት መሰረት ተኮትኩተው ያደጉና በኢትዮጵያዊነት ተጠምቀው ለኢትዮጵያውያን የኖሩ ስመ፟-ጥር ጀግና ናቸው። ‘አሞራው’ የሚለውን ስያሜ ያገኙትም በፈጠራ የእውሸት ድርሰት ተጀቡነው ሳይሆን ሃገራችን ኢትዮጵያ በፋሺስት ወረራ ስር በወደቀችበት በዚያ የጭንቅ ጊዜ እንደወርቅ በእቶን ውስጥ በዕውነት አልፈው ነው። ይህ ማንነታቸው ነው በትውልድ መካከል ሰብሮ የመግባት ብቃት ያጎናጸፋቸው!። ይህ ማንነታቸው ነው እኔም በውስጤ ለጸነስኩት ተውኔት እንዳጫቸው ያደረገኝ!። የእኒህ ጀግና፤ አስተዋይ፤ ጥበበኛና የራሳቸው የሆነ ፍልስፍና የነበራቸው እንደስማቸው ውብ የሆኑ ኢትዮጵያዊ ለፃፍኩት ሙዚቃዊ ተውኔትም በመሪ ገጸ-ባህሪነት እንደምሰሶ አገለገለኝ።

ተውኔቱን የፃፍኩት ከ1997ቱ ምርጫ ሁለት ዓመት ቀደም ብሎ ነበር። ተውኔቱን ያዘጋጀሁበት ዓቢይ ምክኒያትም በወቅቱ ለተከታታይ ወራት በሬዲዮ ፋና በሚተላለፍ ፕሮግራም የአባቶችን የጀግንነት ታሪክ የማጠልሸት ስራ በሰፊው እየተሰራ ስለነበር ነው። የሬድዮው ዘመቻም ቅስትም ታሪክ የጀመረው ዛሬ ነው ዓይነት ነገር ልክ እንደ ማሪያኒቲ ፍልስፍና የደንበር አልባውን አፄ ትዕቢትን ወናፍ በማናፋት ነበር። ጋዜጠኛ የተባሉቱም ያለምንም መሸማቀቅ ሰንካላውን የውንብድና ፍልስፍና በሰንካላ ቃላት ይቸፈችፉት ይሸፈሽፉት ይዘዋል። የተፈጥሮን ህግ ባለማስተዋል የጨለመው እንደሚነጋ፤ ክረምቱ በበጋ እንደሚተካ፤ ዘመን አልፎ አዲስ ዘመን እንደሚመጣ በመዘንጋት ብሎም እግዚአብሄር የሚባል ፃድቅ ፈራጅ እና እውነተኛ ዳኛ እንዳለ በመርሳት ማለት ነው። በዘመን መካከል በፍርድ የሚገለጥ ዕውነተኛ አምላክ አለና አንሳት።

በዚህ ወቅት ነበር ተውኔቱን ጽፌ ለኢትዮጵያ ብሄራዊ ቲአትር ያቀረብኩት። ተውኔቱ ለቲአትር ቤቱ የሚመጥን ነው በሚል ለመድረክ ለማቅረብ እንደወሰነ የሚገልጥ ደብዳቤ ከቲአትር ቤቱ ይደርሰኛል። ይሁን እንጅ ቲአትር ቤቱ ተውኔቱን ለማቅረብ ሲታመስ፤ በማይታይ ስውር እጅ ከኋላ ሲጎተት አስተውልኩና ካንድ ዓመት ጥበቃ በኋላ ሙዚቃዊ ድራማውን በግል ለማዘጋጀት ወስኜ ስራውን ጀመርኩት። እርግጥ ነው ሁለት ስዓት ተኩል የሚወስድን ሙዚቃዊ ድራማ በግል ለማዘጋጀት መሞከር ለሙያው ከሚያስፈልጉት ግብዓቶች ሌላ የሚጠይቀው የገንዘብ ዓቅምም ሲታሰብ እንደእብድ ሊያስቆጥር ይችላል ይሁን እንጅ ስራው ቀጠለ። ለመንፈሴ ጥንካሬ የሰጠኝም አባቶቼ በአረር ውስጥ አልፈው ወድቀውና ተዋድቀው ለሰሩት አኩሪ ገድል እኔ ከተማ ለከተማ እያንዛረጥኩ እንዴ ታሪካቸውን እንኳን አልጽፍ? እናም በህሊናዬ ኮርኳሪነት የዝግጅቱን ስራ ተያያዝኩት። ተውኔቱ ከዝግጅት ጊዜው ለመድረክ እስከበቃበት ከዚያም ለመድረክ ከቀረበም በኋላ በገዥው ኃይላት የተደረገው ዘመቻ ራሱን የቻለ ተውኔት ወይም ሲኒማ ይወጣዋልና በዚህች አነስተኛ ጽሁፌ ለመንካት አልሞክርም አዲሱ የአሞራው(የወያኔው ምርኮ) የመደለዣ ታሪክም የዘመቻው አንዱ አካል ነው።

ተውኔቱ ከአንድ ዓመት የዝግጅት ጊዜ በኋላ ወያኔ ካሰማራቸው ሃይላት ጋር ትንቅንቁ ቀጥሎ 1998 ግንቦት 19 ቀን በሃገር ፍቅር ቲአትር ተመረቀ። በዚህ አጋጣሚ በጊዜው የሃገር ፍቅር ቲአትር ዋና ስራ አስኪያጅ ለነበረችው ለአርቲስት መንበረ ታደሰ፤ ለገምጋሚው ቡድንና ለመላው የቲአትር ቤቱ ሰራተኞች አክብሮቴ እጅግ የላቀ ነው። በተለይም የገምጋሚው ቡድን አባላት ዋጋ እንደሚያስከፍላቸው እያወቁ ለህዝብ መቅረብ እንዳለበት ወሰኑ። ዋጋም ከፈሉ ታሪክ ግን ስራው ነውና እየዘገበ ያልፋል በጊዜውም አስውቦ ይገልጠዋል። አንዳንድ ጊዜ የኪነ፟-ጥበቡ ሰዎች ምን ሰሩ? የሚል የጅምላ ፍረጃ በኢሳት ቴሌቭዥን ሲተላለፍ ሰምቻለሁና ቢስተካከል መልካም ነው እላለሁ። ምክኒያቱም የሃገራቸው እና የሙያቸው ዚቅ መውረድ ውስጣቸውን የቁጭት ረመጥ የሚለበልባቸው አያሌ ናቸውና የጅምላ ፍረጃው የቁስላቸውን ጥዝጣዜ ያብሰዋልና ጥንቃቄ ይደረግ ነው ምክሬ።

በወቅቱ ተውኔቱ ሲመረቅ በክብር እንግድነት የተጋበዙትም ሰፊውና ተምሳሌተ ብዙው ጄኔራል ጃጋማ ኬሎ ነበሩ እዚህ ላይ ነጥብ ይያዙልኝ!!። የኢህአዲግ አባሎቹና የኢትዮጵያ ጀግኖች አርበኞች ሹሞች አኮረፉ ተቆጡም። እኛ እያለን ነዋ!። በጊዜው በእኔ መመዘኛ ሚዛን ደፍተው የተገኙት አንጋፋውና ተፈትነው የወጡት ጄኔራል ጃጋማ ናቸው። ተውኔቱ ሲመረቅ አስተያየት ከሰጡ አንጋፋ ኢትዮጵያውያን የጥቂቶችን ልጥቀስ።

“ያቀረብክልን ቲአትር ከአንቀላፋንበት የሚያነቃንና ኢትዮጵያዊነት ጥያቄ ውስጥ በወደቀበት በዚህ ጊዜ ኢትዮጵያዊነታችንን አደመቅከው…..” ጄኔራል ጃጋማ ኬሎ።

“ራስ አሞራውን አውቃቸዋለሁ ጥሩ ኢትዮጵያዊ ነበሩ በዚህ ባለንበት ጊዜ ሆነን የአባቶቻችንን ስራ ስንመለከት ደግሞ የተለየ ትርጉም አለው። ባጭሩ ያባቶችን ስራ ለአዲሱ ትውልድ በማስተዋወቅ ረገድ ትልቅ ስራ ተሰርቷል።” የተከበሩ የዓለም ሎሬት ሜተር አርቲስት አፈወርቅ ተክሌ።

“ጸጋዬ ሞተ ብዬ አዘንኩ ለምን? ደፋር ጸሃፊዎች አይኖሩንም ብዬ ይህን ተውኔት ስመለከት ግን አሁን ጸጋዬ ቢሞት አይቆጭኝም ለካስ ተተኪ ትውልድ ማስነሳት ችለናል ብዬ ተደሰትኩ..” አርቲስትና ረዳት ፕሮፌሰር ተስፋዬ ገሰሰ

“በተለይማ መዝጊያው መዝሙር የኢትዩጵያ ህዝብ መዝሙር ቢሆን ብዬ ተመኘሁ…” ጸሓፊ ተውኔት አያልነህ ሙላት

“ለካስ ኢትዮጵያዊነት አልሞተም እኔም በአንተና አብረውኽ በሚሰሩት አርቲስቶች ኮራሁ.” ድምፃዊ ታምራት ሞላ

ከላይ ለመጥቀስ እንድሞከርኩት ከብዙዎች አስተያየቶች ጥቂቶቹን ነበር ለመግለጥ የሞከርኩት ተጨማሪ ከፈለጉ ይህንን ሊንክ ይጫኑ https://www.youtube.com rddQ2lgSc5U /watch?v=

በተውኔቱ አሞራው ውብነህ መሪ ገጸ ባህሪ ይኑራቸው እንጅ ራስ አበበ አረጋይ( ኦሮሞና አማራ) ፤ ደጃዝማች ገረሱ ዱኪ፤ (ኦሮሞ) ሻቃ በቀለ ወያ(ኦሮሞና ጉራጌ)፤ ደጃዝማች በላይ ዘለቀ(አማራ)፤ ደጃዝማች ዓባይ ካሳ(ትግራይ)፤ደጃዝማች ዑመር ሰመተር (ሱማሊ) እነኝህ ገጸ ባህሪያትም በተውኔቱ ውስጥ በኢትዩጵያዊነት መንፈስ ሲንጎማለሉ ማየት ተውኔቱን ልዩ ሞገስ ያላበሰ ትዕይንት ነበር። ከዚህ በተጨማሪም አያሌ ጀግኖች በተውኔቱ ይወደሳሉ።

አሞራው ውብነህ የግላቸው ፍልስፍናዎች ነበሩዋቸው ስለነፃነት ሲናገሩ “ተዋርዶ ከመኖር ሞት ይሻላል” ይላሉ። ስለጀግንነት ሲናገሩ ደግሞ የጀግንነት ግቡ ከባላንጣ ጋር ታግሎ ማሸነፍ እንጅ መግደል አይደለም ጠላትህ በእጅህ ላይ ሲወድቅ አክብረህ ያዘው” ብለው ይመክራሉ ሲያክሉም በእጅህ የወደቀውን ጠላትህን ወደ ምር ወዳጅነት ያመጣኸው እንደሆነ ያንተ ጀግንነት ይን ጊዜ ፀና ማለት ነው። እነኝህ የህይወት መርሆዎቻቸው ናቸው። ተውኔቱ ሲጀምር አሞራው መድረክ ላይ ለህዝብ ንግግር በማድረግ ላይ እንዳሉ ነው። ከተውኔቱ እንደወረድ ልጥቀስ “ሃገሬ መቼም በዚህ ዘመን የገጠመን ፈተና ይሄ ነው አይባልም ወራሪው ጠላት ክብራችንን ሃይማኖታችንንና ሃገራችንን ለማፍረስ ነው አመጣጡ። ይሁን እንጅ እሱ እንዳሰበው ግን አልሆነለትም። የሃገሬ ህዝብ በስተስሜን በስተደቡብ በስተም ዕራብ በአንድ ቆሞ የሶልዳቶውን ጦር እያስጨነቀው ይገኛል። ለዚህም ተሽዋ እነአበበ አረጋይ፤ ተኦሮሞ እነገረሱ ዱኪ፤ በሶዶ እነበቀለ ወያ ፤ እነ ዑመር ሰመተር ተሱማሊ እረ ስንቱን ( ሁሉንም ጀግኖች በየተራ እየጠሩ ይቀጥላሉ) ….ዛሬ ልነግርህ የፈለግሁት ተዚህ በፊት በአድዋ ዘመቻ ጊዜ በአባቶቻችን ጀግንነት ድል በመነሳቱ ዛሬም በኛ ዘመን አልሆንልህ ቢለው አንዲት መርዝ ነገር ይዞ መጥቶአልና ይህችን መርዝ ነገር እንዳትቀበል ልነግርህ ነውና አድምጠኝ። (ሃገሬው ባንድ ላይ ) ምንድነው እሳ አያ? አሞራው ይቀጥላሉ.. ይኸውም ምንድነው ያልከኝ እንደሆነ? ሶልዳቶው ጦርነት አልሳካልህ ቢለው ወንድም ተወንደሙ ፤ወገንን ተወገኑ ሊያፋጅ ትግሬን በሃማሴን ፤ኦሮሞውን በአማራ ላይ ፤አፋሩን በኢሳው ላይ ከንባታውን በወላይታው ላይ እርስ በርስ የሚያጋጭ ሴራ ይዞ መጥቶአልና ይሄን ሴራ አጠብቀህ እንድትጠብቅ ልነግርህ ነው አመጣጤ። እረ ይገርማል እኮ እናንተ ሌላው ቀርቶ በአማራ እና በቅማንት መሃል እንኳን ሲገባ? እናማ ንቃ በእንቃሽቱ ማርያም ይዥሃለሁ በወገንህ ላይ አንዲት ጥይት ትተኩስና ውርድ ከራሴ (ሃገሬው አሁንም በአንድ ድምጽ ) አንቀበልም! ይላል…….

ሃገሬ ተዚህ በፊት ወደ ሽዋ ዘልቄ እንደነበር ነግሬሃለሁ ዛዲያ አንድ አባ ዶዮ ( የጄኔራል ጃጋማ ኬሎ አጎት) የሚባሉ የኦሮሞ መኳንንት አግኝቼ ነበር። እኒህ መኳንንት ምን እንዳሉኝ ልብ ብለህ አድምጠኝማ አንድ የጥልያን ጂኒናር ወደ ቤታቸው ይሄድና እርሶ ኦሮሞ ነዎት የኦሮሞን ግዛት ይያዙና ይግዙ ከአማራው ፤ከትግሬው ጋራ ምን አለዎት? ለዚህ ደግሞ የጥልያን መንግስት ገንዘብና የጦር መሳሪያ ያቀርባል ይላቸዋል። እርሳቸውም መልሰው አይ አንተ አስበህበት እንደመጣህ እኔም አስቤ እስክመልስልህ ቀን ስጠኛ ይሉታል። ቀን ቆርጠው ይለያያሉ በተቀጠረው ቀን ጂኒናሩ አጃቢዎቹን አስከትሎ ሲመጣ እርሳቸውም እንደሳቸው ያሉ የኦሮሞ መኳንንት ይይዙና አንድ አራት ማድጋ ያህል ጤፍ ተጄንዴው (የከብት ቁርበት) ለቀው ይተውትና ጠበቁታ ጂኒናሩም እንዴት ነው አሰቡበት ይላቸዋል እርሳቸውም አዎ አስቤበታለሁ ዛዲያ ግና የአንተን ጥያቄ የምመልስልህ አንተ የእኔን ጥያቄ የመለስክ እንደሆን ነው ይሉታል እርሱም ምንድነው ይላቸዋል በል ይህን ጤፍ ቀዩን በቀዩ ነጩ በነጩ አርገህ ለይልኝ ይሉታል ያ ሶልዳቶማ ምን ጎፍቶ ብድግ ይልና ይህ እንዴት ይሆናል ? ይላቸዋል እርሳቸውም አየህ ይህን ጤፍ መለየት እንደማይቻል የኢትዩጵያን ህዝብም እንዲሁ መለየት አይቻልም ብለው አሳፈሩታ……..” ተውኔቱ ይቀጥላል።

አባቶቻችን ይህቺን ሃገር ያቆዩአት እንዲህ በጠለቅ አስተዋይነት፤ በረጅም ዘመን በዳጎሰ ባህል እና ፈሪሃ እግዚአብሄር በገሰጠው በተገኘ መቻቻል ነው። የፕሌቶን አባባል እዚህ ላይ ልጠቀም “ ከመቶ ሰዎች መካከል አንድ ጀግና ማግኘት ይቻላል፤ ከሺህ ሰዎች መካከልም አንድ ጥበበኛ ማግኘት ይቻል ይሆናል ወደፍጹማና የመጣ ግን ከመቶ ሺሆች አንድ ማግኘት ይችግራል…” እስኪ እያንዳንዳችን በዚህ መመዘኛ ስር ራሳችንን እንይ የት ነን? በዘመናቸንስ በዚህ መመዘኛ ራሱን ተመልክቶ በልበ ሙሉነት እኔ አለሁ የሚለን እናገኝ ይሆን? በአባቶቻችን ዘመን ግን ነበሩን። በጀግንነቱም በጥበበኝነቱም ወደ ፍጹምነት በመገስገሱም ቢሆን ነበሩን። ያለፈውን ናፋቂ ሆኜ ትውልዴን ወቃሺ ለመሆንም አይደለም ደግሞም ለእየራሳችን ከሰጠነው የቅል ምዘና ገልቱነት አንጻርም ምናልባት ሊያሟግተንም ይችላል። ታላላቅ የትምህርት ተቋማትን ደጆች ረጋግጠናላ!። ካስተዋልን ግን ለእኛ ለኢትዩጵያውያን “የቆጡን አወርድ ብላ የብብቷን ጣለች” ነው የሆነብን ከዚያም ሲያልፍ የነፍስ እብጠት አመጣብን እንጅ ለህዝባችንም ሆነ ለምድራችን የገሰጠርነው ብስ የፈነገልነው መርገም የለም። ነፍሱን ይማረውና መምህር ሙሉጌታ ሉሌ አንድ ወቅት ላይ “ማዕማር ማዕምራን” በሚል ርዕስ ስር ሊህቃን እነማን ናቸው? ለሚል ቆንጣጭ ጥያቄ መልስ ለመስጠት በዘረዘረው ማዕማር ነፍስን አንዝሮና አንዘራዝሮ በቦታዋ የሚያስቀምጥ ድንቅ ጥሁፍ በጦቢያ ላይ አስነብቦናል።

አሞራውና ቅማንት

ለእኔ አሞራው ውብነህ በፕሌቶ መመዘኛ መሰረት አብዛኛውን ደፍነውታል ባይ ነኝ። ለምን ይህን እንዳልኩ አንዳንድ ምሳሌዎችን ላስቀምጥ። ዛሬ በጎንደር የተነሱ ሁለት መሰረታዊና ሴራዊ ጥያቄዎች በገዥዎቻችን አባቶች(ጥልያኖች) በኩል በጥል ማቀጣጠያነት ተነስተው ነበር ጣሊያን ጎንደር ሲገባ መጀመሪያ ያደረገው የቅማንትንና የይሁዲውን ማህበረሰብ በአማራው ላይ በማስነሳት ወንድም በወንድሙ ላይ እንዲጫረስ ለማድረግ ነበር። ይሁን እንጅ አሞራው ውብነህ ጠላትን በጀግንነት ብቻ ሳይሆን በጥበብም አልፈውት ተገኙና በወንድማማቾች መሃከል አንዲትም ጥይት እንኳን ሳትተኮስ ከወገኖቻቸው ጋር በመሆን ወራሪው ያውጠነጠነውን ሴራ አክሽፈውታል ለዚህም ነው በፕሌቶ መመዘኛ አባቶቻችን ልቀውናል ያልኩት። ከቅማንት በኩል ቀኛዥማች አያናዬ ከይሁዲው ማህበረሰብ የተከበሩ አቶ ዮና ቦጋለ ተጠቃሽ ጀግኖች ናቸው። ለዚህ ነው አሞራው በፈላስፋው መመዘኛ ሚዛን የደፉብኝ። እኒህን ጀግና ነው በአዲሱ የወያኔው አሞራው መደለዝ መተካት የተፈለገው!።

በአማራውና በቅማንቱ ማህበረሰብ መሃከል ያለውን አብሮነት እንዴት ላሳያችሁ ይሆን? አይከል፤ ሰራባ፤ጮንጮቅ፤ተንከል፤ ብሆና፤ገለድባ ከዚያም ወደ አርማጭሆ ግቡ ህዝቡ ከፍቅሩ የተነሳ በስማቸሁ አይጠራችሁም የፍቅር ቅጽል ስም ያወጣላችኋል። ታዋቂው ድምጻዊ ይርጋ ዱባለ የሚያቀነቅነው “አንጓባ አንጓባ አንጓባ ተሻገረች ጋባ” የሚለው ታዋቂ ዜማ የቅማንት ብሄረሰብ ዘፈን ነው። ይህ ዘፈን ሰርግ ላይ ሲወርድ ማን ነው? ቅማንት ማን ነው አማራ? መለየት አይቻልም። ዛሬ የዞረባቸው ዕብዶች በረቀቀ ሴራ ቅማንትን ወደ ትግራይ ለማዞር መዳዳታቸው “አንጓባን” ክቅማንቱ ጋር እንዴት ሊዘፍኑት ይሆን? ለነገሩ ምን ችግር አለው ብቻ ወደ እነርሱ የመጠቅለሉን ስራ ይፈጽሙት እንጅ ልክ እንደ ጠገዴ ህዝብ መከራውን እንዳበዙት ቅማንትንም ባህሉንም ይደፈጥጡታል አብሮ አደጌ የቅማንት ህዝብ ሆይ ንቃ። በዚህ በኩል የተከበሩ ፕሮፌሰር ማለደ ማሩ፤ አምባሳደር ዘመነ ካሰኝ፤ አቶ ነጋ ጌጡ በአካማቻችሁት ዕውቀትና በማህረሰቡ ባላችሁ ተደማጭነት በኩል አልፋችሁ ነገ ማለፍ አይቀርምና ታሪካችሁን እንደ አሞራው ውብነህ በወርቅ ብዕር ጽፋችሁ እለፉ!።

አሞራውና የኢትዩጵያ ድንበር በሱዳን በኩል

አንድ ጊዜ ራስ አሞራው በተገኙበት በንጉሱ የዘውድ አማካሪዎች ስብሰባ ላይ የጅቡቲ ጉዳይ ይነሳል። ንጉሱ ሰው ሁሉ ሃሳብ ከሰጠ በኋላ ራስ አሞራውን አንተስ ምን ትላለህ? ብለው ይጠይቋቸዋል አሞራውም ስለጅቡቲ ከእናንተ የተሻለ ዕውቀት ስለሌለኝ የምትሉኝን ማድመጥ ነው እኔን ስለሱዳንና የኢትዩጵያ ድንበር ብትጠይቁኝ የት ላይ እንደሆነ እነግራችኋለሁ በዚያ አካባቢ እንኳን የሃገሬን ድንበር የዛፉን ቁጥርና ስሙን አውቀዋለሁ አሏቸው። የልጆቻቸውን ስም እንኳን እንዴት እንደሰየሙ ተመልከቱ። አቶ አግባው ውብነህ ( ከኃ/ስላሴ ወደ ሃገር ተመልሶ መግባት ጋር ተያይዞ የተሰየመ) ፤ ወይዘሮ ጋዳሪፍ ውብነህ (የድንበራችን ማህተም)፤ ወይዘሮ ኢትዩጵያ ውብነህ( ኢትዩጵያዊነት)!። ጠረናቸውን አሽትቱት የኢትዩጵያዊነት ማዕዛ ያውዳችኋል። ስለ ኢትዩጵያዊነት ማዕዛ ከተነሳ እዚህ ላይ ሰለ ተከበሩ የዓለም ሎሬት ሜተር አርቲስት አፈወርቅ ተክሌ ትንሽ ልበል። አንድ ጊዜ እቤታችው እኔን ታናሹን ሰው ራት ይጋብዙኝና እሄዳለሁ ባየሁት ነገር ግን ተደመምኩ እሳቸው ቤት ራት ተጋበዙ ማለት ምግብ መብላት ብቻ ማለት እንዳልሆነ ይገነዘባሉ። ኢትዩጵያን በኤደን ገነት ውስጥ ማየትና እና ማዕዛዋን መጥገብ ነው ስለእኒህ ዕንቁ ኢትዩጵያዊ በግሌ ያጫወቱኝንና ያየሁትን አንድ ቀን አንድ ነገር እላለሁ። አንዳንድ ሰዎችን እንዲሁ ጠጋ ስትሏቸው የኢትዩጵያዊነት ማዕዛ እንደቤተክርስቲያን ዕጣን ያውዳችኋል እውነተኛው አሞራው እንዲህ ናቸው የምርኮን ታሪክ ገልብጦ በመጻፍ የጀግናው የአሞራውን የገዘፈ ታሪክ ማክሰም አይቻልም። ወያኔ ኢህአዴግ የአሞራው ውብነህን ታሪክ መስማት አይፈልግም ምክኒያቱም ለኢትዩጵያዊነት እና ጎንደርን ሰሞኑን ስለሚያውኳት ዓቢይ ሴራዎች አሞራው ውብነህ ከወርቅ የነጠሩ ቋሚ ምስክር እና መልስም ናቸውና። የአሞራው ስም በወያኔ ሰፈር ተነሳ ማለት በአጋንንት ሰፈር የኢየሱስ ስም ተጠራ ማለት ነው። ለዚህም ነው አንድ ወቅት አንድስ እውነት እንኳን ሳንሰማበት ለሃያ አራት ዓመት ሙሉ ቃና እንደሌለው ቆርቆሮ የሚጮኽውና በደደቢቶቹ ሹሞች የሚዘወረው የገዥዎቻችን ቴሌቪዥን ጣቢያ አንድ ጎልዳማና ውልንፍጥ ታሪክ ይዞ “አሞራው” በሚል ዘጋቢ ፊልም አቅርቦ ለመውተርተር የሞከርው። ከላይ ለመግለጽ እንደሞከርኩት ተውኔቱን ከዝግጅት ለህዝብ እስከ ቀረበበት ድረስ የነበረው ትንቅንቅ ሌላ ራሱን የቻለ ሙቪ ይወጣዋል ያልኳችሁም ለዚሁ ነው። የስደቴ ምክኒያትም ይኼው ነው!።

አሞራውና ገረሱ ዱኪ

ሃገር ከወራሪው ነፃ ከወጣችና እንደ ሃገር ከቀጠለች በኋላ የራስ አሞራው ውብነህና የደጃዝማች ገረሱ ዱኪ ግንኙነት በጠነከረ ወዳጅነት ላይ ተመስርቶ ከፍቅራቸው የተነሳ ገረሱ አንዱን ልጃቸውን ውብነህ ብለው እንደሰየሙት አንድ በዕውቀትም በዕድሜም የበሰሉ ኦሮሞ ኢትዩጵያዊ አጫውተውኛል። የሁለቱን አርበኞች የአብሮነት ዘመንም ወደፊት በሰፊው እመጣበታለሁ። ነገርን ነገር ያነሳዋልና አቶ ዋቅጋሪ ጁጌሳ የሚባሉ የጓደኛዬ አባት ጎንደር ለብዙ ዘመን ይኖሩ ነበር በእነዚህ ዓመታት ጭልጋ፤ ዳባት እየተዘዋወሩ ሰርተዋል ከዚያም ጦሮታ ሲወጡ ከጎንደር አዘዞ መግቢያ ላይ ቤት ሰርተው መኖር ጀመሩ። በመሃል ዘረኛው ወያኔ ሲገባ በተደረገባቸው የስነ-ልቦና ጫና ቤታቸውን ሽጠው ዝዋይ ወደ ዘመዶቻቸው ሃገር ይሄዳሉ ትንሽ ህመም እየጀመራቸው ሲመጣ ለቤተሰቦቻቸው አንድ የአደራ ኑዛዜ ይናዘዛሉ ይህ የጠበቀ የኑዛዜ ቃላቸውም እንዲህ የሚል ነበር “አደራ ጎንደር ወስዳችሁ እንድትቀብሩኝ”። የኖርነው እንዲህ ነው! ጋሽ ዋቅጋሪ መግለጥ የፈለጉት በፍቅር ተቻችለን መኖራችንን ለማሳየት ነው። አሞራውን ፤ገረሱንና ዋቅጋሪን እንመልከት ከነፍስ ዕብጠት በጸዳ በአብሮነትና በመቻቻል መኖርን ተግብረው አሳዩን። እኔ አንድ ሰውም ይሁን ማህበረሰብ በዕውቀት ደረጀ የምለው ቅጥያጡና የፈራረሱ ነገሮችን አስተካክሎ በውበት መገንባት ከቻለ ነው የኛ ቀለም ቆጠራ ግን ጋፍኛ ለማፈራረሱ ተግቶ ተገኜ እናም ልሂቃን ወይ ልበል የዕውቀታችንን መነሻና መድረሻ እንመርምረው። ጀግናው ራስ አሞራው ውብነህ ተሰማ እንዲህ በመሰለ አኩሪ ታሪክ በጀግንነት ከጠላት ጋር፤ በጥበብ ከህዝባቸው ጋር በማዳወር ተሳክቶላቸው ያለፉ ጀግና ናቸው። እኛም ከህይወታቸው ተምረን ታሪካችንን በወርቅ ቀለም ጽፈን እንለፍ እንጅ በብልጠት ፕሮፐጋንዳ ታሪክ ደልዞ በሰው ታሪክ ላይ ቁብ አይቻልም። ቸር እንሰንብት!።

Development and Human Rights at Odds in Ethiopia

In Ethiopia, authoritarian “development” overlooks human rights and responds to dissent with violence.

by Gus Fincus | FAIR OBSERVER

In Addis Ababa, Ethiopians should be feeling excited. The city has proudly and successfully debuted the first metropolitan rail line in Sub-Saharan Africa. At the same time, the nearly 800 kilometer train from Ethiopia’s capital city to the port of Djibouti has just begun, which should expand global market integration and trade throughout Ethiopia.

Nevertheless, there is no peace. As many as 100 people have been killed by police and military forces across the country since November. Protests against the “master plan” to expand the city of Addis into the surrounding Oromo region have been met with violent retaliation by government forces.

The latest recent round of unrest began over three weeks ago when students in Ginci staged demonstrations in response to the clearing of a stadium and a nearby forest for development by foreign investors. According to reports on social media, Ethiopian authorities responded with disproportionate force, which then triggered mass demonstrations and more police killings across the country.

In April 2014, between nine and 47 students were killed at the nearby Ambo University after participating in similar demonstrations sparked by a plan to incorporate the surrounding Oromo area into the rapidly growing capital city.

The government claims that it only wants to expand the provision of services, but protesters say that this will lead to displacement of farmers in the name of “development.” The precedent the Ethiopian state has established, however, is far closer to the fears of the Oromo than to the claims of the government. At the same time, both can be correct: If this new metro line happens to expand through your farmland, you have gained a service, but also lost your traditional means of sustenance.

The Oromos, by far the largest ethnic group in Ethiopia, have long been oppressed by a predominately ethnic Tigre-led government. Oromo civil society and political organizations are banned by the government, which equates Oromo nationalism with terrorism.

Historical Context

Emperor Menelik II is praised by many Ethiopians for successfully fighting off the Italians and playing a pivotal role in ensuring that Ethiopia became the only country to successfully resist the European “scramble for Africa” at the end of the 19^th century. The Oromos view Menelik II less kindly, however, as he simultaneously expanded his kingdom to incorporate the territory of the southern ethnic groups and strategically moved the capital city to the middle of this newly conquered territory.

Today, residents of Addis Ababa still speak Amharic, an entirely different language than in the Oromo communities just outside the city in every direction. It is an imposed language, and the Oromo people still insist on calling the city by its original Oromo language, Finfine.

Dominance of ethnic minorities by northern rulers continued under the reign of King Haile Selassie and later under the communist military junta of Mengistu Haile Mariam. Under Mengistu’s regime, known as the Derg, political dissidents were commonly murdered in the streets. The memory of such horrors persists in the consciousness of the Ethiopian people.

The militias of the major ethnic groups in Ethiopia united in opposition to the Derg, which eventually led to the current single-party “democracy” and the establishment of Meles Zenawi as the head of state. The ethnic militias united against the Derg with the impression that they would each have their own state upon the downfall of the regime.

The reality, however, is that these promises were broken and other ethnic political organizations that helped to overthrow the Derg were banned by the Zenawi government. The newly established Ethiopian People’s Republic Democratic Front (EPRDF) was, in fact, just a new name for the Tigrayan People Liberation Front (TPLF).

Meles Zenawi and EPRDF

The EPRDF saw capitalist development “for the good of the people” as the only way forward for a country long marred by a history of famine. This has meant the construction of largescale dams and effectively giving away large swaths of land to agricultural investors, displacing traditional peoples who used these lands for grazing and who depended on seasonal flooding to grow staples.

The initial cause for the recent demonstrations is effectively the same, where “development” comes into conflict with human rights and the preservation of traditional ways of living. Meles illustrated his policy by responding to claims of human rights implications of the Gibe III dam by saying: “They don’t want to see developed Africa; they want us to remain undeveloped and backward to serve their tourists as a museum.”

As in Joseph Stalin’s five-year plan, the EPRDF’s Growth and Transformation Plan takes a dogmatic approach to “economic development” as defined by foreign investors and creditors. Ethiopian growth is in the double digits, even as El Nino conditions have led to famine across the eastern portion of the country.

No Disturbing the Status Quo

The EPRDF argues that disturbances of the status quo are an impediment to the mission of development and, as such, demonstrations can justifiably be met with violence. As one Ethiopian stated, “The government treats riots and peaceful protests the same way and because they are treated the same, they always end the same.”

The government is correct in its belief that the worst thing for the people of Ethiopia would be a loss of political stability. It only takes a quick glimpse at the crisis in neighboring South Sudan or across the Red Sea in Yemen to understand what predicaments can result when sectarian tensions align with political instability. As tensions grow between Ethiopia’s ethnic states, the risks of catastrophic political crisis are also much greater.

Ethiopia has the right of “free speech” written into the constitution, but as everyone in the country will tell you, there’s a big difference between what the government does and what it says it does. The detainment of the Zone 9 political bloggers on terrorism charges serves as a good example of the results of speaking out against the government. Fortunately, these bloggers achieved significant media attention, which eventually put enough pressure on the government to allow them to be released.

Protests throughout the expansive Oromo region have little chance of being documented. We will never how many people have actually been killed over the last few weeks. To the government’s credit, maybe some of these killings were an unfortunate result of an appropriate use of force by police trying to put an end to rioting. Without a free press, however, we will never know and we cannot simply take the government’s word at face value.

The EPRDF is wrong to believe that it can use power, force and fear to remain in government forever. Ethiopia’s young people are overcoming the fear of political opposition that has long meant certain death or imprisonment under the Derg and, to a lesser extent, under the EPRDF. More and more young people, who account for a huge proportion of the country, are learning to organize via social media, realizing that the “democracy” they live under is a farce.

Young Ethiopians watched as their peers in Egypt gathered in Tahrir Square time and time again to bring about Hosni Mubarak’s downfall. While it is now easy to see the Arab Spring as a failure, the aspirations for democracy and justice in the face of oppression have not waned, but strengthened and will continue to spread.

የኢትዮጵያዉያን አንድነት – ለወያኔ ግብዐተ መሬት

by Meron abera 

በኢትዮጵያ የነበሩት መንግስታት ዴሞክራሲያዊ አስተዳደርን ማስፈን ባይሆንላቸው ለሀገራቸው ቀናኢ ነበሩና ሱዳን ከኢትዮጵያ የምትመኘውን መሬት ለመወሰድ የነበራት የዘመናት ህልም ሳይሳካ ኖሯል፡፡ አሁን ግን በስም እንጂ በተግባር ኢትዮጵያ መንግሥት አልባ የሆነችበትን ይህን አጋጣሚ በመጠቀም የዘመናት ምኞቷን ለማሳካት ከወያኔ ጋር እየተሞዳመደች ነው፡፡ ይህን ድብቅ የአቶ መለስ ዜናዊ ሴራ የወያኔ ባለሥልጣኖች ለመደበቅ ቢጣጣሩም የሱዳን ጋዜጦች በደስታና በአሸናፊነት ስሜት እየዘገቡት ለማወቅ ተችሏል፡፡

ይህ የድብቅ ስምምነት ተግባራዊ ሆኖ ከኢትዮጵያ ሕዝብ እውቅናና ፍላጎት ውጪ ሱዳን መሬት ለመውሰድ ብትችል ሰላም የማታገኝበት ለትውልድም ግዜ እየጠበቀ የሚፈነዳ ፈንጂ ማቆየት መሆኑን በዋሽንግቶን ዲሲ በሚገኘው የሱዳን ኤንባሲ ሰላማዊ ሰልፍ የወጡ ኢትዮጵያውያን አስገንዝበዋል፡፡ የዚህ ሰልፍ ተካፋይ ለመሆን ከሌላ ከተማ የተገኙ የኦሮሞ ተወላጅ ኢትዮጵያውያን በቦታው ሲደርሱ መጣን ተቀበሉን ማለታቸውን ስሰማ የወያኔ የመቶ አመት የቤት ሴራ አበቃለት ይሆን! በማለት ሳላውቀው አይኔ በእንባ ተሞላ፡፡ ለካስ ከሀዘን ባላተናነሰ ደስታም ያስለቅሳል፡፡የአመታት ምኞት እውን ሲሆን ማየት አይንን አንባ ያስረግዛል!!

በዚሁ ስብሰባ ላይ የተገኙት አቶ ገመቹ የተባሉ ሰው እኛ የኦሮሞ ተወላጆች የወያኔን የከፋፍለህ ግዛ አጥር ሰብረን ስንመጣ እናንተ አማራና ቅማንት ተባብላችሁ ተከፋፍላችሁ ጠበቃችሁን፤በጣም አዝነናል ይህን የወያኔን ሴራ በጥሳችሁ በአንድ ኢትጵያዊነት መንፈስ እንድትቆሙ ጥሪ እናስተላልፋለን በማለት የገለጹት ወቅታዊ መልእክትም ልብ የሚነካ ነበር፡፡ መለያየት በቃ እንበል!

ተደጋግሞ እንደተገለጸው ወያኔ በስልጣን መቆየት የሚችለው ኢትዮጵያውያንን ሰበብ እየፈጠረ ማለያየት፤ እሳት እየጫረ ማገዳደል የሀሰት ወሬ እየነዛ በጥርጣሬ እንዲተያዩ ማድረግ እስከቻለ ብቻ ነው፡፡ የኢትዮጵያውያን አንድነት የወያኔ ግብአተ መሬት መሆኑን ከማንም በላይ ቁንጮዎቹ ወያኔዎች በሚገባ ያውቃሉ፡፡ ሰለሆነም እንቅልፍ አጥተው የሚያልሙትና የሚሰሩት እንዴት በምን መንገድና ስልት እንዲሁም መቼና የት ኢትዮጵያዉያንን በተለይ አማራና ኦሮሞን ርስ በርስ እንደሚያበጣብጡ ነው፡፡

ሀያ አራት አመት ሙሉ በጽሁፍ፤ በንግግር ፤ በዘፈን ወዘተ የተላለፉ መልእክቶች የወያኔን የመከፋፈል ሴራ አክሽፈው አንድነትን ሊያመጡ አልቻሉም ነበር፡፡ ሎሬት ጸጋየ ገብረ መድህን በአንድ ግጥሙ የሰው ልጅ ሀ ብሎ ከፊደል ወይንም ዋ ብሎ ከመከራ ይማራል እንዳለው እነሆ ዛሬ ህዝቡ ከመከራ ተምሮ ከፖለቲከኞቹም ቀድሞ ወደ አንድነት እየመጣ ነው፡፡

ከህዝቡ ቀድመው የወያኔን ሴራ ሊያከሽፉ፣አርአያ ሆነው አንድነትን ሊያጠናክሩ፣ግንባር ቀደም ሆነው ትግሉን ሊመሩ ይገባቸው የነበሩ ብዙዎቹ ፖለቲከኞች ከገቡበት ህልም ሳይነቁ ሕዝቡ ቀደማቸው፡፡ መምራቱ ባይሆንላቸውም የህዝቡ ተነሳሽነት እያናቃቸው፤ እየተከፈለ ያለው መስዋዕትነትም ከየግል ጠባብ አመለካከትና የሥልጣን ጥም ተላቀው ለህዝብ ትግል ቅድሚያ እንዲሰጡና ስለ አንድነት እንዲያስቡ እያደረጋቸው መሆኑን እያን እየሰማ ነው፡፡ እሰየው፣ ይበል የሚያሰኝ ነው፡፡

ሎሬት ጸጋየ ገብረ መድህን የአባቶቻችንን ጥረት ሳስታውሰው ትዝ ሲለኝ ከሞከርነው ነገር ይልቅ ያልሞከርነው ነው የሚቆጨኝ እንዳለው ትናንት፣ ትናንት በስትያ በሆነው ባደረግነው የምናዝን የምንቆጭና በዚሁም የምንወቃቀስ ሳይሆን ልናደርገው ሲቻለን ያላደረግነውን ልናውቀውና ልንሄድበት ሲገባን ያላወቅነውንና ያልሄድንበትን መንገድ ለይተን (ይህም አንድነት ነው) የተጀመረው ትግል ከውጤቱ መስዋእትነቱ የማይከፋበትንና ለድል የሚበቃበትን ስራ መስራት ወቅታዊና አንገብጋቢ ጉዳይ ነው፡፡

ለዚህ ደግሞ ቀዳሚውና ዋናው በየግል ከምትሰጡት መግለጫና ከምታደርጉት እንቅስቃሴ አልፋችሁ ድምጻዊ ቴዲ አፍሮ ገና በ 97 ምርጫ ዋዜማ ጃ ያስተሰርያል ብሎ ባዜመው ዘፈኑ እስቲ ተባበሩ ይያዝ እጃችሁ አለበለዚያማ በምን ያስታውቃል እኛን መውደዳችሁ ያለውን ዛሬ ከአስር አመት በኋላ ተግባራዊ ማድረግ ነው፡፡ የትናንት ልዩነቶችን ወደ ጎን ብሎ እጅ ለእጅ ተያይዞ መታየትና በተግባርም በጋራ መንቀሳቀስ ነው፡፡ ፖለቲከኞቻችን በዚህ መልክ ብትታዩ ከምንም በላይ የወያኔን የከፋፋይነት ሴራና ስራ ታከሽፋላችሁ ብቻ ሳይሆን የመቶ አመት የቤት ስራ የሚለውን ከምንጩ ታደርቃላችሁ፡፡ ለተጀመረው ትግልም ብርታትና ቀጣይነት ሀይል ትሰጣላችሁ፤ በተግባር ደግሞ ኢትዮጵያ ወደ ዴሞክራሲያዊ ስርኣት የምታመራበትን ስልትና መንገድ በጋራ ትቀይሳላችሁ፤ድል ያለመስዋዕትነት ባይገኝም ከድሉ መስዋዕትነቱ እንዳይከፋ ማድረግ ትችላላችሁ፣ በጥቅሉ ድሉን ታቃርባላችሁ፡፡

በታላቁ መጽኃፍ ከፍሬያቸው ታውቋቸዋላችሁ ተብሎ እንደተጻፈው ይህ ወቅት ኢትዮጵያ ከወያኔ አገዛዝ ተላቃ ዴሞክራሲያዊት ሀገር እንድትሆን የሚሹና የሚታገሉ፣ በተቃራኒው በስመ ተቀዋሚ እያጭበረበሩ የኖሩና አሁንም በዚሁ መንገድ መቀጠል ዓላማቸው የሆኑ ፖለቲከኞችና ፓርቲዎች የሚለዩበት ነው፡፡ እስካሁንም መለየት እየተቻለ ነው፡፡ ለኢትዮጵያ ህዝብ ነጻነት ለሀገሪቱም ዴሞክራሲያዊነት ነው የምንታለው የምትሉ ወገኖች ህዝቡ እያሳየ ያለውን አንድነት እናንተ ተግባራዊ ማድረግ ተስኖአችሁ ይህ ህዝብ ከባድ መስዋዕትነት እየከፈለበት የሚገኘው ትግል በዚሁ መልኩ ብቻ ቀጥሎ በወያኔ ቢጨፈለቅ ከወያኔ ባልተናነሰ በታሪክና በትውልድ ትጠየቃላችሁ፡፡

መስዋእትነቱ ሊከብድ የድሉ ወቅት ሊረዝም ይችል ይሆናል እንጂ የኢትዮጵያ ሕዝብ እንደሆነ የትእግስቱን ያህል ሲያመር የሚያደርገውን ማወቅ የፈለገ ያውቀዋል፡፡ ሰሞኑን የሚታየውም ከበቂ በላይ ገላጭ ነው፡፡ ሕዝቡ ካመረረ መሪ ማጣት ለግዞት እንደማያንበረክከው የአምስት አመቱ የአርበኝነት ታሪኩም ያስረዳል፡፡ ዘር ሳይመነዝር የቋንቋም ሆነ የሀይማኖት ልዩነት ሳይፈጥር በአርበኞች እየተመራ እንዲያም ሲል ከመካከሉ የጎበዝ አለቆችን እየመረጠ በዱር በገደሉ ተዋግቶ ከፊሉም ከጣሊያን ጋር መስሎና ተመሳስሎ በውስጥ አርበኝነት ታግሎ ነው ለነጻነት የበቃው፡፡

በርካታ ፖለቲከኞችና የፖለቲካ ድርጅቶች ባሉበት በዚህ ዘመን ግን የህዝብ ትግል መሪ አጥቶ ወደ ጎበዝ አለቃ ምርጫ ሊደረስ አይታሰብም፡፡ እናም ለሥልጣኑ መቆየት ሲል ሕዝብ ቢያልቅ ሀገር ቢጠፋ ደንታ የሌለው ወያኔ ራሱም እየገደለ ርስ በርስም እያገዳደለ ዜጎች በየቀኑ እየሞቱ በመሆኑ ፖለቲከኞቻችን ሀላፊነታችሁ ከባድና ውስብስብ ነውና ፍጠኑ፤ እስከዛሬ የለበሳችሁትን ሱፍም ሆነ ገበርዲን አስቀምጡና ኢትዮጵያዊ ኩታ ለብሳችሁ ስለ ዴሞክራሲ እያዜማችሁ እጅ ለእጅ ተያይዛችሁ እናያችሁ፡፡ ፈጠናችሁ ሸንጎ ተቀመጡና ትግሉ ተጠናክሮና ሰፍቶ ስለሚቀጥልበት፤ መስዋእትነቱ ስለሚቀንስበትና ድሉ ስለሚቃረብበት ዘዴና መንገድ ተነጋገሩ አቅዱ ተንቀሳቀሱ፡፡

የኢትዮጵያውያን አንድነት ለወያኔ ግብዐተ መሬት ነው፡፡ በመሆኑም አንዱ የሌላውን ግብዣና ጥሪ መጠበቅና ይህን ላለመገናኘት ምክንያት ማድረግ አሁን ግዜው አልፎበታል፡፡ በዲሲው ሰልፍ ላይ ተገኝተው መጣን ተቀበሉን እንዳሉት የኦሮሞ ተወላጆች ሁሉም መጣን ተቀበሉን ማለት አንዱ ወደ ሌላው መሄድ ይኖርበታል፡፡ ርስ በርስ እየተጠራሩና አንዱ የሌላውን በር እያንኳኳ በአንድ መድረክ መገናኘትና መምከር ግዜ የሚሰጠው አይደለም፣ እናም ፍጠኑ፡፡ ይህን ማድረግ ደግሞ ህዝቡ እየከፈለው ካለው መስዋዕትነት አንጻር ሚዛን የሚደፋ አይደለም፡፡ታሪክ ለክብር ያጫቸው ኢትዮጵያዉያን የሚታዩበትም የሚፈተኑበትም ወቅት አሁን ነው፡፡

እግዚአብሄር ኢትዮጵያን ይጠብቅ

ፕሮፌሰር ብርሃኑ ነጋ ባቀረቡት ጥሪ ኢትዮጵያውያን ቅድሚያ ሰጥተው ሊተገበራቸው የሚገቡ ስድስት ተግራት

አርበኞች ግንቦት 7 በሚከተሉት ስድስት ነጥቦች ዙርያ የተቀናጀ ትግል እንዲካሄድ ለመላው የኢትዮጵያ ህዝብ የትግል ጥሪ ያደርጋል።

1. በኦሮሚያና በአማራ ክልሎች እየተካሄደ ያለው ትግል ከአሁኑ በተሻለ ተጠናክሮ እንዲቀጥል! ለዚህም በነኝህ አካባቢዎች ያለው የነኝህ ማህበረሰብ አባላት ብቻ ሳይሆን ባካባቢዎቹ የሚገኙ ሌሎች ኢትዮጵያውያን ትግሉን በስፋት እንዲቀላቀሉ እንጠይቃለን! በትግሉ ሂደትም በአሮሞና በአማራ ሕዝብ መካከል የትግል አጋርነትና የግብ ተመሳሳይነት መኖሩን ማጉላት ይገባናል። በአሁኑ ሰዓት ግፉና ስቃዩ እጅግ ለበረታበት የኦሮሞ ሕዝብ “አለንልህ፣ ከጎንህ ነን” ማለትና በርግጥም ከጎኑ ተሰልፎ መገኘት ይኖርብናል።

2. በሌሎች ክልሎች ያሉ ኢትዮጵያውያን ትግሉን በያሉበት ባስቸኳይ እንዲቀላቀሉ ጥሪ እናደርጋለን! ሌሎች ክልሎችና አካባቢዎች የሚያቀርቧቸው ጥያቄዎች በየአካባቢያቸው ባሉ የአስተዳደር በደሎችና የነጻነት ፍላጎት ላይ ያተኮሩ እንዲሆን ማድረግ ይገባል፤ ሆኖም ግን ለአካባቢያዊ ችግሮች ዘላቂ መፍትሄ ማግኘት የሚቻለው የአገራችን የፓለቲካ ሥርዓቱ ሲለወጥ ብቻ መሆኑ በትግሉ ሂደት ማሳየት ይጠበቅብናል!

3. የኢትዮጵያ መከላከያና ፖሊስ ሰራዊት እንዲሁም በያካባቢው ስርዓቱን እንዲያገለግሉ የተመለመሉ ሚሊሺያዎች ከኢትዮጵያ ህዝብ አብራክ የወጡ፤ ራሳቸውም የወያኔ አገዛዝ ሰላባ የሆኑ መሆኑን ሁሌም ማስታወስ ይገባል። አርበኞች ግንቦት 7 ይህ የኢትዮጵያ ሰራዊት በወንድሞቹ፣ እህቶቹና ወላጆቹ ላይ እንይተኩስ ይልቁንም አፈሙዙን በዚህ እኩይ ስርዓት ላይ እንዲያዞር በደተደጋጋሚ ጥሪ አድርጓል፤ አሁንም በዚህ ባስራ አንደኛው ሰዓት ይህንን ህዝባዊ ጥሪ በድጋሚ እናደርጋለን! በትግሉ ውስጥ የምትሳተፉ ኢትዮጵያውያን ሁሉ ይህንን ጥሪ በየትግሉ አደባባይ ማስተጋባት፤ በጎናችን ለምናገኘው ጎረቤታችን፤ ዘመዳችን ወይንም ጓደኛችን ለሆነ የዚህ ያፈና መዋቅር አባል ሁሉ በተደጋጋሚ መንገር አንርሳ!

4. ለኦህዴድ፣ ብአዴን፣ ደህዴድና ህወሓት መካከለኛና አነስተኛ ካድሬዎች እንዲሁም ዝቅተኛ የመንግስት ባለስልጣናት ለሆናችሁ ሁሉ! እናንተ ዛሬ ከሕዝብ ትግል ጎን ቆማችሁ ራሳቸሁንም ሆነ አገራችሁን መታደግ የምትችሉበት ወቅት መሆኑን እወቁ። ዛሬ የሕዝብን ጥሪ ሳትሰሙ ሥርዓቱን ለመታደግ ግፍ መፈፀማቸሁን ከቀጠላችሁ ነገ ዘራፊ አለቆቻቸሁ የዘረፉትን ለመብላት ሲሮጡ እናንተን የማያስጥሏችሁ መሆኑን መረዳት ለራሳችሁም ሆነ ለቤተሰባችሁ ዘለቄታዊ ጥቅም ይበጃል። አሁኑኑ ሰልፋችሁን አሳምሩ! ነገ አብሮአችሁ ከሚኖረው ህዝብ ጋር አትጣሉ! በትግሉ ውስጥ የምትሳተፉ ኢትዮጵያውያንም ከሕዝብ ትግል ጎን ለመቆም ለሚፈልጉ ለነኝህ ወገኖች መንገዱን አመቻቹላቸው!

5. ደም እየበዛ ሲሄድ ሀሞት እየመረረ እንደሚሄድ የኢህአዴግ ከፍተኛ ባለስልጣኖች ጊዜው ሳይመሽ ቢገነዘቡት ይበጃቸዋል! የኢህአዴግ ባለሥልጣናት አገራችን መመለሻ የሌለው ቀውስ ውስጥ ከመግባቷ በፊት እና የዘረፉትን ንብረት በሰላም ለመብላት በፍጹም የማይችሉበት ሁኔታ ከመፈጠሩ በፊት እየሄዱበት ያለውን የእውር ድንብር መንገዳቸውን ቆም ብለው እንዲያስቡ እንመክራቸዋለን! ለሀገራችን ችግሮች ፖለቲካዊ መፍትሄ ለመስጠት ወደ እውነተኛ ዴሞክራሲያዊ ሥርዓት የሚያሻግር ሁሉንም ያሳተፈ ድርድር አሁኑኑ ቢጀምሩ ለራሳቸውም ላገሪቱም እንደሚበጅ ልናሳስባቸው እንወዳለን! ይህን ለማድረግ ደግሞ በቅድሚያ ሰላማዊ ሰዎች መግደልና ማፈንን በአስቸኳይ እንዲያቆሙ፤ የፓለቲካ እስረኞችን በሙሉ ባስቸኳይ እንዲፈቱና አፋኝ ህጎችን በመሰረዝ ለእንዲህ አይነት ሰላማዊ ሽግግር ዝግጁ መሆናቸውን በተግባር እንዲያሳዩ እንጠይቃቸዋለን!

6. በመጨረሻም በመሳሪያም ሆነ በሌላ መንገድ ለዴሞክራሲያዊ ሥርዓት የሚታገሉ ኃይሎች ሁሉ እንዲሰባሰቡና ይህን ስርዓት ለማንበርከክም ሆነ በይበልጥም ከዚህ ስርዓት ባሻገር የጋራ ቤታችን የሆነችውን ኢትዮጵያ አገራችንን በእውነተኛ እኩልነት፤ በፍትህና በዴሞክራሲያዊ ስርዓት እንደገና የምትታነጽበትን መንገድ በጋራ ለመተለም ባስቸኳይ ውይይት እንዲጀመር ጥሪ እናደርጋለን!

Protesters in Ethiopia reject authoritarian development model

The Oromo students’ defiant protests are a response to decades of systemic and structural marginalization

by Awol Allo | Al Jazeera

Social media is full of images of dead and injured students from Ethiopia’s Oromia state. At least 50 protesters have been killed, hundreds injured and thousands more arrested in monthlong protests across the region. Tensionsescalated sharply this week after authorities accused the demonstrators of terrorism and confirmed deploying military forces.

The government continues to take a hard line. On Dec. 17, Communications Minister Getachew Reda described the protesters as “terrorists” and “demonic.” Prime Minister Hailemariam Desalegn has threatened to take “merciless action against any force bent on destabilizing the area,” echoing pronouncements by the country’s counterterrorism task force, which has promised “legal and proportionate” measures.

This is an old tactic in Ethiopia, where protests and public proclamation of dissent are criminalized. Addis Ababa often dismisses genuine local grievances as evil designs of anti-development elements.  Over the last decade, the government in Addis Ababa used the “war on terrorism” and the rhetoric of development to silence independent voices and curtail democratic debate. The press is effectively muzzled, and independent civic and political organizations face an array of government tactics, including manipulation, co-optation and violent repression.

The immediate trigger for the crisis is the Integrated Regional Development Plan for Addis Ababa and the Surrounding Oromia Region, commonly known as the Master Plan, which aims to expand the Ethiopian capital’s jurisdiction to Oromia. But the movement is a reflection of long-simmering ethnic tensions and deeper historical injustices. The Oromo, who constitute nearly half of Ethiopia’s 100 million people, have long been pushed to the periphery of Ethiopia’s economic, social and political life. The anger and defiance of the last few weeks is a spontaneous response to decades of systemic and structural marginalization of the Oromo.

Despite the government’s claim, the ongoing largely peaceful protests pose no threat to Ethiopia’s economic or national security interests. However, the government’s heavy-handed crackdown on protesters and the implementation of the Master Plan presents a clear and present danger to the well-being of the Oromo.

Why are Oromos protesting?

These protests are not new. In April and May 2014, similar protests broke out when the government unveiled the controversial Master Plan. Dozens of people were killed and many more wounded. Authorities insist that the draft plan will better coordinate development activities and facilitate the delivery of public services to remote areas. The protesters say it is a blueprint for annexation and will displace millions of Oromo farmers.

Addis Ababa, one of the fastest-growing cities in the world, faces a population explosion. The city has sprawled into neighboring Oromo villages, farmlands and forests. In the last 10 years, more than 150,000 Oromo farmers have been evicted from their ancestral lands without adequate compensation and proper relocation. Displaced farmers are becoming daily laborers on lands taken from them. Oromo activists and opposition politicians fear that the Master Plan will lead to a new and unrestrained land grab that could radically alter the region’s demographics and cultural makeup. The protesters say such expansion would cleanse the Oromo people and culture from the area.

Addis Ababa lies in the heart of Oromia. The Ethiopian Constitution recognizes the state’s “special interest” over the city and mandates Parliament to enact laws that would regulate the “provision of social services or the utilization of natural resources” between Oromia and Addis Ababa. However, two decades after the constitution’s adoption, no such laws have been enacted. Meanwhile, Addis Ababa’s expansion into surrounding Oromo towns continues unabated. This advance, which is in part fueled by demand for land by foreign and private investment, has had serious economic and ecological consequences for the area.

Human-centered development

The government has appealed to developmental goals to silence such concerns, but its approach to development is narrow. Ethiopia follows a developmental state model that doesn’t guarantee democratic participation and representative procedures necessary to scrutinize the legality, viability and proportionality of state-led projects. Its five-year Growth and Transformation Plan is mainly funded by foreign aid, including from the United States. The plan envisions the relocation of people from lands slated for infrastructure construction, industrial parks and large-scale agricultural development. These programs are often implemented through intimidation, violence and other repressive tactics.

Ethiopia happens to be a key U.S. ally in the “war on terrorism.” In 2006 the U.S. provided technical and financial support for Ethiopia’s invasion of Somalia under the pretext of targeting the Somali armed group Al-Shabab. Since 2011, the U.S. has been flying armed reaper drones from bases in Ethiopia as part of its counterterrorism mission in East Africa. Washingtonacknowledges the ruling party’s increasingly authoritarian tactics but has consistently ignored human rights concerns. The U.S. State Department on Friday expressed concern about reports of deaths and urged the Ethiopian government “to permit peaceful protest and commit to a constructive dialogue.”

The protesters oppose policies that disregard the will of the people. They are calling for a system grounded in fair processes, driven by equitable outcomes and the effective participation of affected communities in defining the scope of development programs. In short, they want a human-centered development that places people at the center of government policies and programs and allows everyone to get a fair share of what belongs to all.

These protests are unprecedented in many ways. They are broad based and resilient as well as creative. They are using roadblocks, sit-ins, lunch boycotts and striking hand gestures and other symbols of civil disobedience to capture asymmetries of power and governance.

Their nonviolent resistance transcends deep political fault lines and is building interethnic solidarity among Ethiopia’s key political players. Over the last two weeks, several non-Oromo political parties and civic organizations have expressed solidarity with the protesters. This in and of itself is a remarkable achievement in a country sharply divided along ethnic lines.

This movement may not end the subordination of the Oromo people and the displacement of its farmers, but its legacy will endure. It leaves behind traces and reminders that will serve as the seedbed of indignation and frustration, providing inspiration for future struggles for equality and justice in Ethiopia.

Options and fronts to turn the current crisis into a lasting victory

All the seemingly bold actions TPLF has been taken and its outward demonstration of confidence are signs of weaknesses. TPLF has been losing its power beginning of the Ethio-Eritreans war, followed by the split, recently its ‘foolish’ gesture of declaring 100% election victory, and now the way it has been handling the current popular revolt throughout the country.

TPLF has been chipped away slowly. Committed so many self-inflicting mistakes. Through the process it lost its teeth, and barely survive using old tricks that Ethiopians have known very well.

It is a big IF. If by chance, TPLF survives this current turmoil it has never faced before, it won’t come out stronger. It’ll remain vulnerable, wounded, and very dangerous animal that may desperately employ suicidal actions. That is why we must critically assess the situation, and play a proactive role. The surviving TPLF is too risky. We shouldn’t allow this scenario to come to picture under our watch.

The question now is, how can we capitalize on what is going on and turn it into a solid victory that ousts TPLF and its dirty ethnic based politics?

One option is internal movement within TPLF. If there are, at all, some bold and courageous Ethiopian TPLFites, history is watching. They must admit that their party failed and doesn’t have any leverage to lead the country any longer. Some powers, some knowingly while others ignorantly, got fooled when TPLF declared 100% elections win. And therefore, they endorsed it as a legitimate state.

Now, everything is fallen apart within a couple of months of that fake victory that the government doesn’t have any legal backing to continue to lead. It is over.

Do these internal TPLFites realize that they may still have a chance to redeem the country without further bloodshed? Are they willing to make history and end the national embarrassment, and give this great nation and its decent people another fair chance of a decent living? Do they apprehend that they can force the old guard to turn power of governance to a transitional government?

This is a narrow window for these TPLFites to make a bold choice and dispose those few corrupt elites, and side with the popular force.

Ready to be corrected and proven wrong, we have a slim chance for opposition parties to leverage the situation, take leadership, and make a smooth transition. TPLF has done so many damages not only on itself but also on any alternative force in the country. They are divided and incapacitated. I don’t blame them. They are rather bold and courageous to continue operate under brut force coming down on them from TPLF.

Opposition forces may have a chance to regroup and create synergy and create one unified front to tap into this once in a decade opportunity for the people of Ethiopia to enjoy democracy, justice, and the rule of law.

But, we have another hope to turn this crisis into opportunities. The people who are the foot soldiers and at the front lines may be able to raise fire tested leaders from within the movement to take leadership and negotiate for peaceful transition of power since TPLF failed utterly.

Another possibility is through Ethiopian community organizations, religious institutions, and the international community. These entities must play their role and answer to the duty call. They must step up to the plate and begin negotiating with all party, convince TPLF to give power in order to avoid further bloodshed and chaos. They may facilitate a transitional government consisted of all key stakeholders.

Last but not least, the Ethiopian Diaspora around the world can also play a critical role by creating unity of purpose. We should set aside our differences for a while and come together to provide diplomatic backing to the inside the country movement. The Diaspora and its community organizations can arrange demonstrations, lobbying, forums to discuss possible scenarios, and so on. This push from outside must aim at complimenting the inside the country movement.

የመጨረሻው ድል የፍትህ፣ የሰላም፣ የፍቅር ነው — በዘር በክልል መከፋፈል ከመለስ ጋር ሞቷል!

እንደዛሬው ወያኔ ኢህአዴግ ከመቸውም ጊዜ በበለጠ ግልጽ በሆነ መንገድ ፍላጎቱን በትክክል፤ የሚሄድበትን መንገድ ወለል አርጎ ያሳየበት ጊዜ የለም።ፍላጎቱ ስልጣን፤ዘዴው በጭካኔ መርገጥ፤ ይህ ካልሰራ አገር መበተን ነው።ይህን ማንም አሽቃባጩ ማንም ይቅርታ ጠያቂው ሊከላከልበት የሚችለው አይደለም።ከዚህ ወዲያ በጭካኔ የመርገጥ ተግባሩን ይበረታበታል እንጂ የሚቀንስው አይደለም።የህዝቡን እምቢተኝነት “የሽብርተኛ” ማለቱ የምዕራቡን ዓለም እገዛ ለማግኘት፤ከተጠያቂነትም የሚድን መስሎት ነው።

የህወሃት ማከላዊ ኮሚቴ በሁለት ተከፍሎ ይህም ማለት ለህዝቡ እምቢተኝነት ፖለቲካዊ መፍትሄ መስጠትና እንደወትሮው በጭካኔ መርገጥ ላይ ቢዶልት፤ጨፍጭፍ፤ እርገጥ የሚለው ክፍል ያቸነፈ መሆኑ በኦሮሚያ ወታደራዊ አዋጅ መታወጁ አመላካች ነው።የሚሄድበትን መንገድ ወለል አርጎ ያሳየበትም ይኸው ነው።

ህዝባዊ ዴሞክራሲያዊ ሀይሎች ዛሬ የሚሰሩት ስተት ቢኖር በኦሮሞ ኢትዮጵያ የተነሳውን አመጽ አንዱ ክፍል የተወሰነ፤የኦሮሞ ብቻ አድርጎ ማሰብ፤ኦሮሞች የሆኑ ደግሞ የብቻ ትግላቸው አድርገው ካዩት ነው።እኒህ ዳር ና ዳር ያሉ የጽንፈኝነት ሰለባ አመለካከቶች ለወያኔ የሚመቹ የኢትዮጵያን ህዝብ ለቀጣይ ባርነት ይሚዳርጉ ናቸው።የወያኔ ኢህአዴግ ፍላጎቶችች ጋር የሚናበቡ ጽንፎች ናቸውና።

የህዝባዊ ዴሞክራሲያዊ ትግል መራመድ እነዚህን ከላይ ያነሳኋቸውን ጽንፈኝነቶች እያከሸፈ ወያኔ ጋር መጋፈጥ ይኖርበታል። ደስ የሚያሰኘው ወጣቱ እኒህን ጽንፎች እያከሸፈ መሆኑ ነው። እኒህ ጽንፎች በኦሮሞው በኩል የዛሬው ጉዳት፤ሞትና ስቃዩ ላይ ትኩረት ከማድረግ ይልቅ ያለፈ ታሪክን ይዘው ለጥርጣሬ በር ይከፍታሉ።በአማራው በኩል ያሉት ጽንፈኞች ደግሞ አማራው ሲበደል ኦሮሞው መቸ አገዘ ይላሉ።በዚህ ክርክር የጋምቤላው የአፋሩ የሶማሉ የደቡቡ በደል መነሳቱ ይቀራል።በዚህ መሃል ወያኔ ኢህአዴግ ፋታ ያገኛል ማለት ነው።ወያኔ ኢህአዴግን የሚጥለው አገር አቀፍ ህዝባዊ አመጽ ነው።አንድ ባንድ ተራ በተራ ለገጠሙት ብርታት የለውም ማለት ወያኔ ላይ የዋህ ግምት ማድረግ ነው።

ወያኔ ኢህአዴግ በህዝቦች መካከል ክፉ ልዩነቶችን ቢያጣ እራሱ በጥረቱ ያሰናዳቸዋል።ይቀምማቸዋል።በጎንደር እያደረገ ያለውን በክልል ውስጥ ክልል መፍጠርን፤የቅማንት ህዝብን ጥያቄ ማራገብን ማመልከት ብቻ ይበቃል።እንዲህ ያሉትን ዘዴዎች ትቶ ለምን ከነጭርሱ ኤርትራ ወረረችኝ አይልም ?ይህንም ይላል።ግን ትልቅ ካርዱ ሰለሆነ ያቆየዋል። ኤርትራን ይተነኩስ እንደሆን እንጂ ኤርትራ ኢትዮጵያን የምትወርበት ምክንያት ዛሬ የለም።ኤርትራ የኢኮኖሚ ችግርዋን መልክ ማስያዝ ላይ እንዳለች እየተነገረ ከሆነ ቆይቷል።

አፍጥጠው ያሉት የቀይ ባህር ባሻገር ሀብታም አረብ አገሮች ዛሬ ወያኔን በገለልተኝነት አቌም ያዩታል እንጂ ለወያኔ ኢህአዴግ መሰናበት አይጨነቁም።እንዲያውም በኢትዮጵያ ዴሞክራሲያዊ አገር ወዳድ መንግስት ሳይቆም የኔ የሚሉት ሀይል ከዚህ ወያኔ ሊያራግበው ከሚመኘው እሳት መሃል እንዲወጣላቸው የኢትዮጵያን ጉዳይ መያዣ እዲኖራቸው ይፈልጋሉ።ይህን ደግሞ የሚገልጸው ከየመን በኋላ ሀብታም አረብ አገሮች ፈርተዋል።ሰግተዋል።ምንም ከማድረግ አይመለሱም።ኢትዮጵያ የወትሮ ምኞታቸው፤የወትሮም ስጋታቸው ናትና። የህዝባዊ ዴሞክራሲያዊ ትግሉን የሚያዛንፉ ሌላ ሀይሎች እነሱ ናቸው እላለሁ።ጠላት ወያኔ ኢሃዴግ ብቻ አይደለም።

ዛሬ በኢትዮጵያ ወያኔ ህወሃት በግድያ፤ በድብደባ ሊገታው የማይችለው አመጽ ተነስቷል።ከኢትዮጵያ ውስጥም ይሁን ከውጭ ዜጎች ስጋት ባለበት መንፈስ ሁኔታውን እየተከታተሉ ነው። የወያኔ የፖሊስና ወታደራዊ ሀይል በትንሹ እንኳን ቢነቃነቅ የወያኔ ህልውና የመጨረሻዎቹ ሰዓቶች መድረሳቸው አመላካች ነው።ወያኔ ይህን ያህል በቋፍ ነው። ያውቀዋል።ጥያቄው የአሁኑ የየካቲት 1966 ዓም ድጋሚ ይሆን ? ነው።

ወያኔ መግደል ይችላል።የኢትዮጵያ ህዝብ የነጻነት የዴሞክራሲ ትግል ሊገታ ግን አይችልም።የፋሺስት ኢጣሊያ ጭፍጨፋን ታዝቦ ለታሪክ ያቆየው አንድ የሁንጋሪያ ሰው የፋሺስ ኢጣልያ የአረመኔ ድርጊት ኢትዮጵያ በሚለው መጽሀፉ መጨረሻ እንዲህ ብሏል “በደምና በስቃይ ላይ የተገነባ፤በደምና በገጠጠ ውሸት ላይ የተመረኮዘ ይወድቃል።ከመቸውም ጊዜ በበለጠ የመጨረሻው ድል የፍትህ: የሰላም፡የፍቅር ነው።”
ድል ለዲሞክራሲያዊ ሀይሎች ሁሉ!
ኢትዮጵያ በአንድነትዋ በነጻነት ለዘለዓለም ትኑር!

OLF Call for Political Organizations & All Peoples in Ethiopia

OLF Press Release

The Oromo Liberation front strongly condemns the mass killing of Oromo Students and farmers across Oromia for the last three weeks by the TPLF minority regime. We also condemn the massacre the TPLF regime has committed against people in Gondar.

For the last 24 years, the TPLF Regime has been committing numerous heinous crimes against all people of Ethiopia. The TPLF regime killed thousands, arrested thousands, and expelled thousands from their lands and birthplaces. They disposed and displaced thousands from their ancestral lands, and used for their benefits. These actions show how cruel and fascist the TPLF/ EPRDF/ Minority government has been in Ethiopia.

The TPLF regime which has no mandate from Ethiopia people though has been known for its pedagogical lies, corruption and crimes against all people of Ethiopia; specifically it has targeted the Oromo people to control their fertile resources. Thousands of Oromo farmers are losing their lands under the pretext of Integrated Master Plan of Addis Ababa (Finfinnee). The deliberate killing of innocent people who peacefully protested against land grab from Oromo farmers by TPLF army which is armed to its teeth, foreshadow a looming genocide against Oromo people.
This cruel regime is able to commit all these crimes by dividing the people of Ethiopia. Now, time is an essence for all peoples in Ethiopia to stand firm with Oromo people who have been fighting the TPLF regime for freedom, democracy, justice and human rights. The Oromo struggle is a struggle for freedom, justice, equality and human rights. When Oromo people are free from TPLF regime, all people in Ethiopia will be free. We are also encouraged by the support and solidarity of different Ethiopian political & Civil Organizations against the massacre of Oromo students and farmers by the TPLF regime. Now!

The OLF calls upon all Ethiopian to join the Oromo people struggle for freedom, democracy, justice & human rights, and once for all to dismantle the genocidal regime of TPLF. To that effect , the OLF calls for all inclusive struggle that include all political parties and civil organizations that will enable the Peoples in Ethiopia to decide their destiny by establishing government of people , for people and by people in Ethiopia.

We also warn everybody to be vigilant against possible evil actions of the TPLF to instigate animosity in the country by destroying property and killing none Oromo’s and blaming on Oromo’s. The TPLF will do this to disrupt this genuine movement towards freedom, democracy, human rights and justice. The Ethiopian people should be aware of the motives of the TPLF as it has been doing for the last 24 years since it seized political power in Ethiopia. It is widely known that the Oromo people have no problem with other people of Ethiopian, except with the TPLF and the systems that have been killing them, disposing them from their lands, arresting them & torturing them.

Finally, we call upon the International Community to stand with Oromo people, not with the minority TPLF Regime in Ethiopia.

Let’s stand together against the TPLF minority genocidal Regime.

Victory & Justice for All!!!